A czy to mi źle na świecie?
A ja sobie śnię na jawie
i na chmury siedzę grzbiecie,
lub leniwie leżę w trawie.
A czy to mi źle na świecie?
A czy to mi źle na świecie,
gdy w około tylu łgarzy,
a ja kocham się w kobiecie,
która mnie miłością darzy?
A gdy czasem mam zmartwienie
i głaz moją duszę gniecie…
Jej ramiona – ukojenie.
A czy to mi źle na świecie?
A czy to mi źle na świecie,
gdy w skowronkach dzień się budzi
i przepędza…? Co? No wiecie –
troski, które trapią ludzi.
A gdy mróz za uszy trzyma,
gdy wichury i zamiecie…
do snu mnie kołysze zima.
A czy to mi źle na świecie?
A czy to mi źle na świecie,
gdy słoneczko mnie ogrzewa
i w ogrodzie, w wonnym kwiecie
jabłko mi podaje Ewa?
A czy to mi źle na świecie,
gdym sam sterem i okrętem,
w ciepłym palcie, i w berecie
toczę bój z życia odmętem?
A czy to mi źle na świecie?-
słowa te powtarzam stale,
i po pierwsze…, drugie…,
trzecie…,
tak mi dźwięczą doskonale.
Gdy już rymem sięgnę nieba,
co Anioły mi powiecie?
Dość waćpanie? Kończyć trzeba?
A czy to mi źle na świecie?
P.S. Wiersz napiszę pełen chwały, lecz nie tutaj, a w zaświecie. Tytuł mam już doskonały: „A czy to mi źle na świecie?”
jaho
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.