czym karmisz mnie życie?

otoczona rojem pseudoprzyjaciol cieszacych sie z kleski,czy kazdego potkniecia..
owiana mrokiem tajemnic cudzych zyc..
maskotka,której każdy mówi jak ukladac dzien o brzasku slonca i jak go zamykac w swietle mroku..
chca niby dobrze,niby nie chca zle..pragna niby szczescia,nieszczescie zsylajac.
ZYJE znoszac to co przynosi ze soba kazdy dzien,BYTUJE w klaustrofobicznej przestrzeni ze smycza w zebach ..ISTNIEJE starzejac sie z minuty na minute...WEGETUJE w wyimaginowanych sytuacjach codziennych czekajac jaką dawkę emocji nasyci mnie zycie na sniadanie,jaki nastrój ześle na obiad,a czym poczęstuje mnie na kolację...

autor

śnieżnooka

Napisany: 2006-08-29 Dodano: 2006-08-29 23:12:11

Ten wiersz przeczytano 485 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie