Dal

Kolejny dziś raz w mych oczach wzbiera potok łez.
Znów me serce krwawi, gdyż ranione jest.
Najpierw cierpienie towarzyszące odejściu,
Zaś teraz to, które nam straszna miłość daje.

Odbierasz im ciała, odsyłasz w dal dusze.
Nam pozostawiasz puste w sercu luki,
A z nich leje się krew, która zostaje w naszej głowie.
Z niej są wspomnienia tych, którzy wśród kwiatów odeszli.

Czy miłość straszliwa może nas ranić?
Czy ten, który kocha zrozumieć nie może?
Że płacz nasz głęboki w serca kłuje
I tylko miłości mu teraz brakuje.

Ty tak daleko, gdy ja sam cierpię męki.
Nie tylko ciało, lecz i Twa dusza,
Oddalona od mojej barierą złości.
Przytul się do mnie, a runie Babilon.

autor

draco

Dodano: 2004-11-14 22:05:25

Ten wiersz przeczytano 792 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie