W dal, w dal
Uśmiechnięta pani
uśmiechnięty pan
już się nie uśmiechną
bo odeszli w dal.
Krętą wąską drogą
przez Dolinę Śmierci
otoczeni wiatrem
martwe serce skwierczy.
Idą, pod stopami
tli się nikły płomień
który sycą mijające
blade wichry wspomnień.
Dostrzegają w eskapadzie
jakby smutek jakby żal
zrozpaczeni są ich bliscy
bo bez słowa poszli w dal.
19.08.2010r.
Wiersz był już kiedyś przeze mnie publikowany, ale z racji porządków na profilu został usunięty.
Komentarze (30)
Bardzo na tak. Pozdrawiam
Powaliłaś mnie trzecią zwrotką:)))))
Wiersz o śmierci, mroczny klimat - na tak. Wysoko
cenię Twoje wiersze. Ten również mi się podoba. Jeśli
pozwolisz, mam jednak uwagę..."Idą a pod stopy
tli się nikły płomień". Według mnie powinno być "pod
stopami"...itd. I popracowałbym jednak nad ostatnią
strofą, bo troszkę pozostawia niedosyt. Mam nadzieję,
że uwagami swoimi nie urażę Autorki. Pozdrawiam
serdecznie!
Początkowo sądziłam po tytule, że będzie to skok w
dal. Życie też bywa skokiem w dal, wszystko zależy od
rozbiegu. Smutno
Bez słowa odeszli, mam nadzieję, że do nieba.
Pozdrawiam :)
:)
Wiersz przygnębiający jednak napisany w formie, która
pozwala pogodzić się ze śmiercią. Pozdrawiam:)+
Smutny ale dobrze napisany + zasłużony
Jeśli o mnie chodzi, to głosików nie zbieram, a co za
tym idzie też ich nie daję. Przepraszam, ale mam swoje
zasady.
Ja daję(głosik).Pozdrawiam:)
Ładnie ,przeczytałam chyba ze trzy razy :):) trochę
mrocznie mi zabrzmiało to martwe skwierczące serce:)
Pozdrawiam ciepło .E.
"który sycą mijające
blade wichry wspomnień" - wymiękłam.
To niech Pan przynajmniej doda głosik Dziewczynie!
należy się w końcu:)
Smutno dzisiaj u Ciebie Kaweczko! ale ładny wiersz!
Pozdrawiam milutko:)
Rewelacyjny mroczny klimacik. Wiersz jednak udany i ma
to co według mnie mieć powinien. Podoba mi się.