Dar życia

Jest mi żal odchodzić
w ciemną dal.
Zostawić wszystko i nie brać nic,
żadnych wspomnień,
ani miłości najbliższych.
Trudno mi zrozumieć dlaczego,
musimy niespodziewanie odejść.
Przecież na tym świecie byliśmy,
kochaliśmy, pracowaliśmy,
budowaliśmy swoje życie w mozole,
a teraz jak Chrystus wezwie,
rzucamy wszystko i idziemy tam
gdzie ciemna długa noc.
Obiecują nam życie
wśród swoich najbliższych, którzy
przygotowali nam wieczne miejsce
abyśmy tam dalej żyli.
A tu na ziemi życie będzie trwać
i powoli będą przeprowadzać
innych, na drugi brzeg.


Naszym pierwotnym światem był
Kokon, w którym dojrzewaliśmy,
aby wejść do tego świata.
Może teraz też jesteśmy
w takim innym kokonie,
Który przygotowuje nas
do następnego świata.
Przecież nie pamiętamy czasu
w którym byliśmy u mamy.
Jedyną pamiątką pozostała
pozycja embrionalna gdy śpimy.
A jaką pamiątkę weźmiemy
z tego świata?. Ja wybieram – miłość,
Która jest darem życia.

autor

Sarek56

Napisany: 2021-11-10 Dodano: 2021-12-10 08:48:46

Ten wiersz przeczytano 670 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie