Déjà vu...

Stał niewzruszony
patrzył jak tańczy

dla niego ten pokaz
jaśminowe perfumy
i czarne samonośki
- uwielbiał je

patrzył jak kiedyś
czujnym wzrokiem
postawą wręcz wołał
wróć do mnie mała...

zbliżył się
dotknał jej włosów
potem ust
- drżała...

każdym dotykiem
sprawiał jej przyjemność
jak w amoku stali
na przeciw siebie

czuła jakby krew
odpływała jej z żył
a ścisk w żołądku
nie pozwolił mówić

jej przerażenie
i namiętność
podniecały go
zaczął gryżć jej wargi

odwróciła głowę
spojrzała na stolik 25
spuściła wzrok i wyszła
zostawiając go na sali

nie mogła wrócić
i powiedzieć
że nadal go kocha
zerwała z przeszłością

musiała to zrobić
i wrócić do męża
który widział jej słabość
ze stolika 25...

"...odczucie, że przeżywana obecnie sytuacja wydarzyła się już kiedyś, w jakieś nieokreślonej przeszłości, połączone z pewnością, że to niemożliwe..."

autor

zagubiona19

Napisany: 2007-09-18 Dodano: 2007-09-18 15:57:49

Ten wiersz przeczytano 490 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie