Diamenty nieba
patrzę w niebo jasne błękitne
w marzeniach przytulam się do księżyca
galaktyk roje w myślach wędrują
kruszynka Ziemia ledwo nadąża za nimi
warkocze komet zaplatam tesknota
gwiazdy w bukiety marzeń układam
ich ciepło mą duszę rozgrzewa
a światło raz słabnie to znów nabrzmiewa
jasność naciąga zielenią a czasem
czerwienią
jakby diamentu posoką ożywia pustkę
nieba
budzą się wielkie oczy na tle
niebieskawym
a lustro wszechświata wciąż patrzy na
mnie
zaglądam w jego głębiny z nadzieją
mizerną
że tam ujrzę wieczność z wiarą
niezachwianą
tymczasem spadające gwiazdy chwytam w
dłonie
i próbuję chować w swoim niespokojnym
sercu
te diamenty nieba mają w sobie moc
chronią przed samotną niestałą miłością
lecz pewnego dnia jako rajski ptak
uniosę się w ten bezmiar do planet i
gwiazd
promieniem jaskrawym powrócę na Ziemię
Tesss Perth - Bedford, 8.1.2oo9 r.
Tesss
Komentarze (34)
Gwiazdy mają coś w sobie... Nawet do Zbawiciela
gwiazda przyprowadziła mędrców...
... o tak patrząc w niebo wkraczamy w inny wymiar - w
magię wszechświata - bardzo piękny wiersz!
Bardzo ładnie w swej treści przekazujesz nam ciekawy
temat-wspomnę tylko że kiedyś obserwowałem bardzo
dokładnie cały przez Ciebie opisany nieboskłon i
wrażenia po tym zostały mi do dzisiaj-to faktycznie
masz rację że kiedyś poznamy tą przestrzeń jeśli
będzie nam dane..powodzenia
Bardzo opisowy ładny wiersz :)
Niebo kryje niejednąwyrocznie w sprawach ziemskich.
Czy chroni przed niestałą miłością - tego nie wiem.
Zupełnie mnie to nie dziwi że gwiazdy ciebie uwodzą
masz piękne lato i wszystkie barwy świata maluj nam
kochana serca nasze rozgrzewaj.
"a lustro wszechświata wciąż patrzy na mnie"
przepiękna metaforyka! brawo! jestem pod wrażeniem
całości... finezyjnie... zdecydowanie nalezy sie plus
Określiłbym ten wiersz jako kosmiczno-glaktyczny.
Zazwyczaj pisze się o rozgwieżdżonym niebie, a tu
niebo jest przedstawione jak gdyby od środka.
Pozdrawiam.
nie lubie fantastyki ale u Ciebie zgrabnie wyszło
pozdrawiam
Jak zwykle pięknie malujesz słowami obrazy zadumy.
Serdecznie Cię pozdrawiam:)
Od początków ludzkości człowiek patrzył w niebo, by
odnaleźć swoją przyszłość, dlatego z nadzieją do dziś
patrzymy i widzimy, dla mnie niebo jest
odzwierciedleniem wszelkich pragnień, wystarczy dobrze
poszukać, a może znajdzie się odpowiedź jak dążyć do
ich spełnienia, piękny wiersz:)
Wiersz bardzo plastyczny.... śliczny...
Na przeciw wszechświata faktycznie jesteśmy
mikroskopijna odrobinka, ale uczucia jakie posiadamy,
są olbrzymie, cudowne.Ja także uwielbiam nocą patrzeć
na gwiazdy i srebrny księżyc, podziwiać to piękno
nieskończone.Wiersz sercem i duszą napisany,ładnie
oddaje ten czar diamentów nieba i cudów wszechświata.A
dusza uleci kiedyś tam, w przestworza, lecz na ziemię
będzie wracać.ładne porównania i epitety.
Wiersz refleksyjny o szerszym znaczeniu, według mnie
życie łączysz z diamentami nieba, które kiedyś uniosą
Cię w ten bezmiar do planet i gwiazd a promieniem
jaskrawym przyślą na Ziemię.
...znam ten nocny gwieździsty krajobraz i światła
lecących pojazdów podniebnych do nieskończoności,
niektóre lądują na ziemi...