dla tych którzy odeszli

widzę gwiazdy
nie wychodzą z ramy obrazu
tyle samotnych
nieprzydzielonych do pewnych
struktur istnienia
nie nazywam ich wcale

czas spuścić wzrok na swoje stopy
odwagi brakuje
czas ucieka
w przestrzeń pokoju wkrada się melancholia
dusza zdrętwiała
koszmary już nie śpią

sekundy jak minuty

za dużo tych pocałunków
w myślach za ciasno od wspomnień
zamknięty w granicach fikcji
kiedyś byliście
teraz kreślę znak słów
naznaczony śmiercią


bez niczyjej winy

autor

hakaan

Dodano: 2005-12-21 15:47:49

Ten wiersz przeczytano 4731 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie