Do dna!

dziękuję za troskę - rady zatrzymam w pamięci,
pozdrawiam niedźwiedzicę i LuKra47

Bordeaux, koniak czy samogon
z dna się podnieść nie pomogą...

oby ciągle widać było dno , nie dolewaj:)

kochani dziekuję za komentarze, ale wiersz nie jest o
nałogu, a jedynie o życiu nie przynosząym satysfakcji
(czyli dennym z róznych powodów), choć muszę się
przyznać, że inspiracją był pustawy kieliszek
czerwonego wytrawnego wina. Pozdrawiam

Bardzo smutny wiersz.
Spaść na dno jest łatwo,
tylko później się podnieść
jest bardzo trudno.
Pozdrawiam serdecznie.

Ciekawy wiersz - ironiczny, ale mocny. Tytuł też ma
głębię...
Pozdrawiam

dobra miniaturka ...tak wiele mówi ..dno ...może ktoś
poda rękę ...
pozdrawiam :-)

Dla mnie więcej tu smutku niż ironii, ostatni wers -
to już poddanie się nałogowi.

- Dlaczego pijesz? - zapytał Mały Książę.
- Aby zapomnieć - odpowiedział Pijak.
- O czym zapomnieć? - zaniepokoił się Mały Książę,
który już zaczął mu współczuć.
- Aby zapomnieć, że się wstydzę - stwierdził Pijak,
schylając głowę.
- Czego się wstydzisz? - dopytywał się Mały Książę,
chcąc mu pomóc.
- Wstydzę się, że piję - zakończył Pijak rozmowę i
pogrążył się w milczeniu.

Dobrej nocy.

Do dna - bardzo szybko można, jedn haust, jeden
niewłaściwy krok i innych wiele możliwości, ale
odbicie od - to już potrzeba umiejętności nie lada.

To chyba taki moment gdy jest już wszystko
jedno...bardzo treściwa miniatura.

zawsze można się wyleczyć ważne wsparcie bliskich
pozdrawiam

Nie wiele słów a tyle mówi. Pięknie. Pozdrawiam
serdecznie

Odczytuję jak totalne stoczenie się na dno, nie mogąc
wyzwolić się z nałogu. Pozdrawiam serdecznie:-)