Do końca życia

Przepiękne letnie popołudnie,
złocista kula błyszczy się dumnie
na błękitnym płótnie.
Rechoczące maluchy zakłócają ciszę,
której dziś już chyba nie usłyszę.

Znowu uległam myślom najgorszym,
aż tu mały berbeć podszedł i poprosił:
"Zagraj w zbijaka, bo to ciekawa zabawa,
można się w nią bawić do samego rana!"

Ludzie się przyglądali i pytali ze zdziwieniem:
"Co ta dziewucha robi, nie ręczy za siebie?"
Te komentarze mnie nie irytowały,
chciałam zabawić się chociaż dzisiaj,
bo przecież jesteśmy dziećmi do końca życia!

Zmieniłam treść, bo zauważyłam, że nawet mój 30-letni brat zachowuje się czasem jak pięciolatek :)...

autor

Justinka

Napisany: 2007-02-05 Dodano: 2007-02-09 16:17:17

Ten wiersz przeczytano 498 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Nieregularny Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie