Do matki

Kochana Mamo
tego poety rodzicielko
zawdzięczam Ci wszystko

nie spodziewałem się nigdy
bym poetą kiedykolwiek się stał
przecież prosty ja był człowiek
nie cytaty nie pisaty

o ironio!
jakże zmienne bywa życie
z głupka i wiecznego dzieciaczka
jam w dorosłość podążam
i wnet poetą się staję

dzieciństwa czasy
grudy nieusuwalne podstawówki
i liceum też
kiedy analiza czegokolwiek
to Mount Everest dla mnie był

lata płyną nieustannie
z dziecka dorosłym się staję
wszystko zmianom ulega
lepiej późno niż wcale

kochana Mamo
jak to dobrze że jesteś
choć tak daleko
jednak blisko wciąż

w Tobie swe nadzieje pokładam...

30.01.2005 r.

autor

Krzysztof Kowalczyk

Dodano: 2005-02-01 12:44:30

Ten wiersz przeczytano 483 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie