Dopóki tli się

Pragnąć do bólu aż, w zachwycie,
marzyć, pod niebo wzlecieć duszą,
pożądać rzeczy, które kuszą,
to jest zwyczajne ludzkie życie.

Dążyć, niepewnym będąc celu,
błądzić w wyborów plątaninie
i brać, co w ręce się nawinie,
bo chętnych zawsze jest zbyt wielu.

Przemienić łzy rozczarowania
w autoironii uśmiech krzywy,
zachować w sercu ten prawdziwy,
by gotów był do rozdawania.

Kroplą miłości pracowicie
wypełniać serca formę próżną.
Wierzyć, że nie jest już za późno...
dopóki wciąż w nas tli się życie.

autor

sosna

Dodano: 2009-03-28 09:48:40

Ten wiersz przeczytano 1336 razy

Oddanych głosów: 28

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie