Drobiazgi
Mała kropla wody,
w morzu nienawiści.
To dla ochłody,
gdy odchodzą bliscy.
Podmuch wiatru lekki,
w wichrze pojednania.
Gdy ukrucasz męki,
długiego rozstania.
Iskra nadziei,
w ogniu rozpaczy.
Gdy sobą się dzieli,
ten kto coś wybaczył.
I ziarnko piasku,
na pustynnej drodze.
Gdy w słońca blasku,
z mym losem się godzę.
Więc tak małe rzeczy,
tak wiele szczęścia dają.
Gdy ktoś mi złorzeczy,
one mnie wspierają.
Komentarze (2)
bardzo ładny...
ujmujący...
podoba mi sie!
pozdrawiam cieplutko!:*
Forma nie wyszukana, rytmika nie najlepsza, jednak
treściowo wiersz ujmujący, z koncepcją i dobrym
logicznym prowadzeniem, język ladnie upoetyczniony.