W drodze do...

Dla tych, którzy przekonali się naprawdę o tym, co znaczy rutyna...

Świt...
Słońce śpi mocno, otwieram oczy,
nie chcę, ale wstaję i dalej śpiąc:
kawa, śniadanie, papieros, lustro.
Wybywam z mego milutkiego kąta,
by w zimnie stać na przystanku
i czekać...

Poranek...
Słońce wstaje, ja... śpię nadal,
czekając, aż nadjedzie znów
ten sam zielono-żółty Neoplan.
Wsiadam... ludzie- tłok twarzy
nieznajomych. Patrzy na mnie
sto pięćdziesiąt oczu...

Południe...
I wciąż to samo zamyślenie,
wciąż ta sama obojętność,
ten sam autobus, ci sami ludzie
- towarzysze w tej samej trasie.
To samo przekonanie, że jestem
w drodze do...

autor

emas1986

Napisany: 2006-02-22 Dodano: 2006-11-26 12:14:08

Ten wiersz przeczytano 561 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie