Dum spiro, spero

Dum spiro, spero (łac) - póki oddycham, mam nadzieję

Co z tego, że brak miłości
Nie będę okazywała złości
Chociaż rana mała zostaje
Jest coś więcej,
Przyjacielem moim się stajesz.
Na zawsze i na wieki
Gdy zamykasz i otwierasz powieki,
Jestem przy Tobie jako anioł czuwający
Pamiętaj! Przyjaźń budujący!!
Ja Cię najlepiej znam,
Najbardziej intensywnie
I wiem, że będziesz przy mnie!
Znam, co lubisz i jak całujesz
Nie powiesz nigdy, że żałujesz
Przyjaźń będzie mimo wszystko!
Nie zgaśnie „miłości” ognisko!
A gdy będzie mały płomyczek
Doleję paliwa strumyczek
Będzie płonąć do końca świata
W końcu wola nasza taka!
Wspomnień pozostanie kryształowe lustro
Nigdy w sercu nie będzie pusto

Ty wiesz i ja to wiem, że przyjażń między nami będzie na zawsze!!! Do końca życia!!!

autor

monisia@

Dodano: 2007-04-02 21:03:45

Ten wiersz przeczytano 617 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie