dusza na brudnej słomie

żelazna maska
zakneblowane usta
skrępowane dłonie

jak małpka
z obrazu Bruegla
patrzę w niebo
w kadr niebieskości
wdzierają się krat
grubych drapieżne
palce

skrobią moje
o ścianę
już
tuż tuż

kolejny raz
zatrzymuje się czas
od świtu do zmierzchu
w krętym labiryncie
nabożnych życzeń
dumnych przekonań
bladych złudzeń

trwać
pająkowate niknące
na tle obślizgłej ściany
znaki upływających chwil
kalendarz straconych dni

ulecieć
leciutko pozostawić
nieuprasowaną bieliznę
brudne gary
wytarmoszone myśli

uciec
na skrzydłach z pierza
lekko przygniłego
od snu ciężkiego
i pełnego mamby
o smaku malinowym

Ikarze
pokaż drogę
do ostateczności
lepiej ginąć próbując
niż żyć umierając
duszą na brudnej słomie

autor

RuchomeObrazki

Napisany: 2007-03-03 Dodano: 2007-03-03 00:01:07

Ten wiersz przeczytano 603 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie