Duże M

pamięć zawodzi
słabo pamiętam
tę nastolatkę
w której podkochiwałem się
wstydliwy
nie wyznałem nigdy
co do niej czułem

pewno tak miało być
widząc ją teraz
nie poznałbym
przecież czas
wszystkich zmienia
myślę iż nic
nie mielibyśmy
do powiedzenia sobie

życie doświadczyło
koń trojański
posiał spustoszenie
odwrotu nie było
co twoje
zasługa twoja
z poziomu
na poziom

może Bóg maczał
również swój palec
Boży
może ująłbym
przez duże M



TO KONIEC



twoim śladami
by odnaleźć cię
pytam serca
powiada tędy

ono wie
ponieważ posiada
iskrę Bożą
tylko że raz
Bóg pomylił się
mieszając aniołów
z niewiastami

ufać sercu
powierzyć całego siebie
a jeśli przepadnę
kochając
wtedy horda przejdzie
przez moje serce
to koniec
wiatru nie złapię


OSWIADCZYNY



gna wiatr przez pola
niosąc imię ukochanej

w najdalszym zakątku
tam nie znajdzie

tylko po co
aż przez tyle mostów
skoro do mojego serca
jest tylko jeden


świszcze przypędza promyki
każdy promyk
promykiem jej ust
złoty jak nocą księży
kółko ze złota Gałczyńskiego


nie musisz mnie szukać
dziewczę
wiatr tyle że wystarczy
nocą każdą podziwiam
zawsze
aż stąd do księżyca
moje oświadczyny

autor

gabriel123

Napisany: 2022-08-23 Dodano: 2022-08-23 09:31:26

Ten wiersz przeczytano 821 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie