Dwadzieścia pięć

pamiętam
jak włosy mi z twarzy
odsuwałeś
niecierpliwym gestem
by drogę utorować
niepewnym ustom
błyszczącym oczom

pamiętam
księżyc nam zazdrościł
bliskości

pamiętam
krzyk pierwszy
niosący radość
naszemu małemu światu

pamiętam
zmarszczkę pomiędzy brwiami
i wysrebrzone pasmo włosów
za uchem

pamiętam
całe dwadzieścia pięć lat

Dla E. za każdy rok z osobna i za wszystkie razem

autor

Jotka1

Napisany: 2005-07-20 Dodano: 2005-07-23 10:13:31

Ten wiersz przeczytano 501 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Bez rymów Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie