Dym muska skronie

Drogiej M.

Dym muska skronie, pieści
mózgu płaty szepcząc czule
o szczerości, o dobrej części
w posagu jednego z królestw

wielkich, tego świata bogactwa
niezbadane nadzieje i lęki
jak przykro mi przez swe prostactwa
mimo pozorów niemałe to męki

gdy widzę twarz i ciemne loki
kolejny papieros zapalony
w dłoni piwo - sok nad soki
i brakuje jedynie korony

by ów obrazek uzupełnić
smutne oczy cieniem zmoczy
łza albo morze smutek rodzi
wiernie z samotnością kroczy

Jak pies, potwornie mnie zjada
pustka, krzywda wykluta z dłoni
węża, świadomość bezradna
krew ciężką jak ołów roni

Kolejny papieros zamiast jedzenia
nakazał oddychać, pozbawił duszności
jak drogowskaz, drogę do spełnienia
wskazuje na bezdrożach marności

autor

Slooniu

Napisany: 2011-06-26 Dodano: 2011-06-27 00:02:47

Ten wiersz przeczytano 383 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie