*Dzieciom cywilizacji*

Kolejny wiersz, którego sama nie rozumiem... niepojęta jest ludzka imaginacja:) Pozdrawiam.

W dzień po śmierdzącej cywilizacją ulicy,
Zmierzają w swoje sprawy nadzieji niewolnicy,
"Rozpacz czyni wolnym człowiekiem - pamiętajcie,
A nadzieja niewolnikiem" - lecz kochajcie,
Kochajcie ludzi, marzenia i słońce,
Bo gdy zabraknie wam ich przed świata końcem,
To całym sercem i z żalem wspomnicie,
Jak trzeba było szanować to życie...

Ono raz tylko, jeden na ziemi wam dane,
A często tak skromnie przez was traktowane,
Czemu zabijacie? Czy macie te prawa?
Czy to jakiś rewanż, czy zwykła zabawa?
Każdy co życia stworzony, kochani,
Każdy wolność chce mieć, bez granic,
Bez języków obcych zrozumieć bliźniego,
Na szczęście nie język potrzebny do tego,
Lecz dusza wierząca,
W nadzieji trwająca...

Jesteście niewolnikami własnej nadziei,
Rozpacz da wolność wam, ale nie sklei,
Waszych serc połamanych przez ludzkie wykroczenia,
Lecz znów bez wykroczeń - zero zrozumienia...

Wykorzystany cytat z opowiadania "Błękitny Zamek" Astrid Lindgren

autor

Zalovana Martuś

Napisany: 2006-03-20 Dodano: 2007-04-23 19:17:34

Ten wiersz przeczytano 462 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie