Dzień Litości

Wędruję z karabinem
Przez dziką pustynię cierpień,
Zastrzelę każdego,
Kto zakłóci mój spokój.
Nie znam litości,
Dnia litości nie ma.
Zastrzelę każdego,
Kto spróbuje mnie zastrzelić.
Po co zakłócacie mój spokój?
Dlaczego do mnie strzelacie?
Po co zasiewacie ziarno nienawiści?
Dlaczego próbujecie karmić mnie kłamstwami?
Nie znam litości,
Dnia litości nie ma.
Wędruję w mojej maszynie
Przez szary las,
W którym krążą wilki.
Przejadę po nich,
Nie zlituję się.
Mogli uciekać
Zamiast mącić mi w głowie.
Teraz…
Teraz odchodzą.
Karabin poszedł w ruch,
Wilki okazały się tchórzami.
Wędruję z nabojami
Przez mroźną zimę,
Bakterie chcą opętać moje ciało,
Chcą zabrać mój umysł,
Więc chwytam za karabin,
Naboje chcą,
Bym nie mógł bez nich żyć,
Więc chwytam za karabin.
Dzień litości nie istnieje!

autor

nienaganna

Napisany: 2014-05-14 Dodano: 2015-02-12 13:12:14

Ten wiersz przeczytano 1091 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Wrogi Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie