Zagłada II

Zagłada I na moim profilu

Odebrana od rodziny, mija sekunda.
A przy mnie nie ma męża, nie ma dzieci.
Idę, odwracam się,
A z rzeczywistego obrazu rodziny
Stały się miniaturki.
Moje łzy gorzkie,
Jedynie mogę zaciskać zęby.
Po co me życie się toczy,
Kiedy nawet nie pamiętam już męża?
Jego smaku i zapachu.
Znika,
Widzę tylko, co mnie czeka.
Ten horror trwa tylko chwilę,
A ciągnie się jak całe życie,
Postrzelcie mnie!
Nawet milion razy!
Coś pękło,
Niech ten horror skończy się!
Chcę do męża!
Do dzieci!
Tak jak ich,
Po prostu zabijcie mnie!

autor

nienaganna

Napisany: 2014-11-21 Dodano: 2015-02-11 14:00:11

Ten wiersz przeczytano 611 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie