Dzień ostatni, dzień pierwszy
Wpatrzona wciąż w jeden punkt,
czekała na niemożliwe.
Wierząc, że stanie się cud,
zamiast prawdziwie żyć, śniła.
O świcie zniknął półbóg.
Los zabrał niespodziewanie
jej sens, promień słońca wśród chmur.
W ulewie rozmyły się ślady.
I chciała już tylko spać,
bez marzeń i szans na jutro,
nie patrzeć na głupi świat...
Aż po ostatni dzień smutku.
https://www.youtube.com/watch?v=pYt0Nwt_oNI
autor
Turkusowa Anna
Dodano: 2015-07-24 13:55:28
Ten wiersz przeczytano 2317 razy
Oddanych głosów: 66
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (68)
Anusia! nie świruj! mam psiapsiółkę Annę, więc wiem do
czego zdolne jesteście :-)
Kiedy się smucisz to mnie jest smutno,kiedy masz
uśmiech niebo błękitem budzi.Aniu życzę dużo radości
jeszcze dla Ciebie słonko zaświeci.Pozdrawiam
serdecznie(długo Cię nie czytałem czy wszystko ze
zdrowiem OK.Miłego wieczoru.
Tęsknimy w snach by jawą się stały
pozdrawiam Aneczko:)
Bardzo smutny lecz jak zawsze piękny wiersz
Pozdrawiam serdecznie Aniu życzę pogody ducha :)
jak zawsze pięknie Aniu, pozdrawiam z uśmiechem i
zaczynam się wczytywać w Twoje wiersze
Pięknie o smutku :) Aniu, pozdrawiam :)
Pięknie i smutno,ale po burzy zawsze jest słońce i
tego słońca Aniu Ci życzę,pozdrawiam kolorami lata :)
reinkarnacja w półboga to fajny sens życia
Niechaj minie smutek... pozdrawiam radośnie :)
w piękne słowa ubrałaś czyjąś rozpacz, samotność,
smutek... :)
Dobra życiowa refleksja z pewnością dotycząca wielu z
nas. Wszystkiego dobrego z okazji wczorajszych
imienin:)
Marek
świat
Samych radości Aniu i obyś siat witała w kolorach
tęczy nie tylko turkusowo:))
imieninowo serdecznie wszystkiego co
najlepsze:-))))))))
pozdrawiam
czy to o depresji?