Dziewicze sny…

W parku pod ławką złotem zaspane
leżą pomięte sny dziewic z nieba,
spadły w poszumie kiedyś nad ranem,
w półśnie czekają, a ciebie nie ma!

W słońcu się mienią pokus tysiącem
brązem wspominki o twoim lecie,
że ciało było takie gorące…
a ty mówiłaś, nic o mnie nie wiesz…

Lecz zagubiłaś kiedyś w podróży
bagaż z uczuciem, w peronie serca,
mówiłaś wtedy, że jest za duży,
że cię nie kocha, nie jesteś pierwsza…

Samotna snujesz swą nić żywota,
nie umiesz pięknie malować szczęście,
teraz dziś ono twym snem w pozłotach
czeka na drżące, czułe dotknięcie…

Pokornie schyl się, podnieś okruszek,
ocal mu życie, zaczaruj w dłoniach,
niech dziś ożyje w tej chwili wzruszeń,
kwitnie miłością, w oczach, piwoniach…

autor

Bliźniak

Napisany: 2006-09-30 Dodano: 2006-10-31 00:04:17

Ten wiersz przeczytano 714 razy

Oddanych głosów: 62

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie