Ech, Ty - Poezjo....
Wśród nocnej ciszy gwiezdnych ostępów
na firmamencie nieboskłonu
niczym dziewica nieskalana
krąży Poezja – ta najprawdziwsza
………………&
#8230;…….w woal odziana
Czystością słowa, rymu i rytmu
zadziwia wszystkich koneserów
patrząc na „gryzipiórków
boskich”
- poetów śląskich…i mazowieckich
….....................i
częstochowskich
Nie pisze listów, gdzie nie ich miejsce
nie płacze, że ją ktoś porzucił
nie grzeszy myślą ani mową
- płacze nad losem literatury
………………&
#8230;…..walczy o słowo
Ech, Ty – Poezjo…wierszy
Królowo
naucz nas stroić słowa w kwiatki
ześlij z nieba metafor powódź
otwórz nam oczy…i język wzbogać
………………&
#8230;……i wenę obudź !!!
Komentarze (8)
Nasz apoezja nasz apoezjaq nie jestemy wielcy tylko
tym co smieciem nazywan e
Poezja i tak się sama obroni ... tylko, gdzie ta
prawdziwa poezja się zaczyna? Czy metafora zgrabna
poezję tworzy tylko? Czy wena sama?
Od zarania wielu próbuje określić czym jest poezja,
nadać jej miano. Dobrze, że i ty o tym piszesz, lekko
i zgrabnie, może więcej osób poczuje poezję.
Nawet ciekawe, choć (średnie) rymy i poziom patosu
mnie odstraszają, to zawsze to "coś innego" od sterty
wytartych wierszy o miłości.
Aha i "tę poezję"... :/
Gratulacje!:)wiersz bardzo mi się podobał.
Podoba mi się Twoja wizja Poezji... Tylu tu 'poetów' i
nie wszyscy wiemy, co Ona za jedna... Choć, jak
twierdził E. Stachura "Wszystko jest poezją", więc
może zależy to tylko od umiejętności spojrzenia na to
"wszystko"...?
Zgrabnymi słowy ubrałeś wezwanie, lecz czy Poezja
odpowie nam na nie? Bo Tobie wyraźnie już odpowiada,
tak lekko słowa się Tobie układa.
Moim zdaniem wystarczy dodać jako dedykacje: Poezjo
oświeć więcej ludzi swoim blaskiem bo jak widać
natchnienie nadal nam dajesz...