ech życie

jakże ty życie ze mnie drwisz
śmiejesz się z mojej niezaradności
a mi po twarzy płyną łzy

jak posiąść mądrość
której nie znasz nawet
którą podążać drogą
aby nie przeklinać ciebie

jaką receptę mi przepiszesz
żeby wyleczyć moje rany
nie znasz odpowiedzi
ale ja ci odpowiem

milczysz bo przeszywa cię lęk
tak jak ja boisz się jutra
łudzisz się że znajdziesz odpowiedź
nie dostrzegasz, że ona jest w nas
w ludziach słabych noszących
w sobie radość smutek i strach

odpowiedzią są nasze historie
może nie zawsze piękne
ale zawsze prawdziwe.
czego więc się boisz życie
czyżbyś się bał samego siebie

autor

poterka

Dodano: 2009-05-08 18:50:57

Ten wiersz przeczytano 439 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie