Echo życia.

Jak tak siedziałam na przerwie. A Ty, debilu, ją raniłeś. Dla Ciebie, Naralia. Bo wiesz.

Echo potłuczonych luster
odbija sie od ścian
bezdźwięcznie.

Chaos porozrzucanych jednostek
człowieczeństwa
jak niezaczęta układanka
bez jednego elementu,
więc nigdy nie złożona.

Destruktywna agresja
ponadwymiarowych
odpadków radioaktywnych,
bez pomysłu na
teraz.

Niepojęte.

autor

Tajemna magia przypadku

Dodano: 2007-10-18 20:08:53

Ten wiersz przeczytano 504 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie