Eidos

Strugają mi kręgosłup z monolitu wiary
formują serce wgniatając w nie dogmaty
społeczne
sprzeczne
konieczne
bezpieczne
szlifują oczy kawałkiem lustra
bym już nie ujrzał więcej siebie

Znieczulając obietnicą spełnienia
wypalają na skórze znamię przyzwyczajeniem
przynależności
przydatności
radości
miłości
i tylko czekam, aż ostęplują mi palce siekierą
ażebym mógł się nazwać pełnosprawnym poetą

Tworząc na podobieństwo
nadają Bogu nowe znaczenie
który już nawet nie potrafi narzekać
i siusia bez pomocy w pieluszkę

autor

Shadon

Dodano: 2008-06-29 00:50:55

Ten wiersz przeczytano 535 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie