Ekstrakt
przecież wiem, że cię znam
i nie znam nawet odrobinę
wiem, że czułem lniane włosy,
że słyszałem przekleństwa, gdy
spełnienie
mieszało się z frustracją
że życie w twojej kieszeni dawało
się lubić, czochrać w wesołości,
znikać przed kolacją
i jak Ceuta, należysz do mnie
i nie należysz, zawodnie przyczajona
autor
Szafran
Dodano: 2013-11-30 08:26:57
Ten wiersz przeczytano 782 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (11)
znam i nie znam należysz i nie należysz... a jednak
jak magnes ;-)= czochranie fajne jest
Też się cieszę, że tutaj trafiłam,
jeszcze wrócę:)
przeczytałam jednak dzis wszystkie - cudnie Pan pisze
Słowo daję, będę fanką od dziś.
I nick tez sie podoba.
Pozdrawiam serdecznie, jak to miło trafic na takie
wiesze:)
To jest bardzo dobre.Pozdrawiam.
I w tym cała miłość. Ale tak się nie da, żeby ja
oswoić. Pozdrawiam serdecznie
Dziękuję za opinie. P.s.Krzemanka owszem, niestety na
skutek pechowych okoliczności tamto konto zostało
wyczyszczone. Tym wierszem trochę sie "zakotwiczam"
ponownie w serwisie.
I w tym cała esensja miłości :)))
Jesteś, choć znikasz, nadmiar równo poisz brakiem... -
tak mi się dopowiedziało do tego pięknego wiersza.
Pozdrawiam pogodnie.
...oswoić i całkowicie poznać drugą osobę nie można i
nie warto
jak dla mnie wspaniale oddane poczucie więzi i
jednocześnie zachowanie własnej przestrzeni w związku
poZdrawiam:)
Według mnie, dobry wiersz. Pozdrawiam.
Na pewno już kiedyś czytałam i chyba, nawet głosowałam
na ten wiersz(chyba był pod innym nickiem).
Miłego dnia.