Elegia o śmierci Stefanii

Proszę o zachowanie stosownego nastroju.

Jeżeli pralkę masz w domu
i prania nie nosisz nikomu,
i zapłaciłeś za prąd,
przeczytaj, nim pójdziesz - stąd - won.

już kocioł na ogniu nie stanie
już nie bulgoce w nim pranie
już zrzedła mydlana para
już milczy falista tara

już nigdy szmat nie namoczy
już ciasno zamknęła oczy
już leży jak betka w balii
już niczym łodyga kalii

już w stągwi woda nie chlupie
już wisi nekrolog na słupie
już walą w swe kotły praczki
już wnoszą ją z balią na taczki.

już jadą tym karawanem
już kładą ją pod parkanem
już ziemią ją przysypują
już głowy z czapek wyjmują

już wszyscy łeb zadzierają
już „tam” jej wszyscy szukają
już każdy się łączy w tragedii
już nadszedł koniec elegii.






CONSOLATIO (20:20)

już nerwy dygocą zszarpane
już trudno zasypiasz nad ranem
już przecież pod ziemią jest Ona
już martwa non grata persona

już cisza więc chwila refleksji
już koniec tych pseudo koneksji
już martwa więc koniec zabawy
już kończę bo nie było sprawy



excudit
lonsdaleit




annaG - wyjaśniam poniżej.

5:42 Sobota, 19 lutego 3711 - śmierć niejedno ma imię.

autor

lonsdaleit

Dodano: 2011-02-19 05:46:42

Ten wiersz przeczytano 605 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie