w rytmie śmierci

Dla "Miśka", niepożałowanego . . .

ten śmierci taniec
ze średniowiecza rodem
taki żywy dzisiaj śmiertelnie
taki współczesny

Kręci się wkoło w pustej mej głowie
tak huczy i szumi, tak przestać nie może
ta siność, to zimno, to wszystko wiruje
i tchu złapać nie mogę, i niemoc góruje
do tej melodii nieszczęsnej, głuchej przeraźliwie
przyszło mi tańczyć wtedy, tańcem śmierci

A tam ludzie tańczą, już nie w głowie mojej
tańczą, gdzie śmierć zakreśliła tory
nie chcą przestać, śmieją się i skaczą
A ja krzyczeć nie mogę
że ona przyszła!
że jest tu!
i..!
i nic zrobić nie mogę

już odeszła,
już zabrała,
i zostawiła
bez życia,
zwłoki ciężkie,
już się nasyciła
smak życia straconego
rodzinie zostawiła
niepożałowaną pieczęcią owinęła

Małgorzata Mołczan

Byłeś niesamowitym człowiekiem

autor

MalgozrataXX1

Napisany: 2012-02-21 Dodano: 2012-02-23 21:23:54

Ten wiersz przeczytano 591 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie