Fêtes-galantes

:::...a propos upodobań arystokratów w wieku XVIII; inspiracja dziełami Fragonarda.....

O Bogini ma nadobna!
Jak tu westchnień Twych nie sławić,
Jakżesz wolno Twego nie podziwiać wdzięku,
Skoro tak tu pusto wokół, a dzień taki piękny?

Słowik w górze swój trenuje trel słowiczy,
A dąb z brzozą nam osłoną;
Chodżmy tam, gdzie nas nie widzą oczy
I postonne uszy nie dogonią!

Ten wachlarzyk rad bym zbadać z bliska
I koronek kunszt podziwiać,
Byleś Pani, łacniej na me przystała umizgi
I raczyła w barwie oczu nie wydziwiać!

Popłyniemy łodzią po jeziorze srebra,
pod mostkami, w wir łąkowej ciszy,
w zieleń się lejącą wodospadem z nieba,
gdzie sen kwitnący latem ciężko dyszy.

O Bogini! Podajże mi dłoni swej aksamit!
Niech me serce nad zapachem się tym wzruszy
Wybuchną nasze pragnienia jak dynamit -
zagłębimy weń swe ciała i potrzeby duszy -

Nie zwlekaj Pani, wszak i wytworne boginie
gubią czasem swe ozdobne wstęgi,
Niebo chmurą zajdzie, lato wnet przeminie
i pożółkną koronek haftowane brzegi...

:::: post tenebras spero lucem ejm2000

autor

ejm2000

Dodano: 2005-11-10 06:25:42

Ten wiersz przeczytano 564 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie