Fata-morgana: Nauczycielka i...

Pełen tytuł:
Fata-morgana: Nauczycielka... - i jej uczeń z Abdery*




Nie mam znowu powodów do życia
ani chęci... - na politykę.
- Kropla – spadła... - dźwięcznie. - Nożyce...
- czy otworzą się znów... - scyzorykiem?

............................

Żyć – dla siebie – ciągle sam – nie potrafię...
Choć nie umiem... - chciałbym – dla kogoś.
Z "zupackiego osiedla... -"parafii""*
wyjść próbuję... (- wciąż lewą nogą.)

Jak - bajora mam swoje pokonać?..
- gdy - w gorączce(?..) - i w zimnicy(.) - Wciąż pytam.
(- znów o drogę).
- Na tej wydmie - to miraż – czy Ona?

(Głos słowika...) - i – on. (- Abderyta.)


25. 04. 2020 r.

* Abdera – miasto w starożytnej Grecji, którego mieszkańcy ( o ile wiem) uwazani byli za wyjątkowo głupich. - Tak więc – pojęcie abderyty funkcjonuje w wierszu - jako synonim głupca.
Po kilku dniach - zdecydowałem sie jednak napisać... - z Abderą - mogąbyć także inne skojarzenia.
* "Zupak" W słownictwei srodowiskowym wojska - to określenie dla tępego oficera lub zawodowego podoficera - bezdusznego i bezrefleksyjnego słuzbisty - a uchodzącego jednoczesnie za prostaka. Po wyjaśnieniu Okonia - wydaje się, ze rodowod słowa jest "oddolny" - żołnierski - bo zwykle żołnierze służby zasadniczej wydawali w jednostkach wojskowych obiady.
* "Parafia" - słownictwo oficjalnie obowiązujące w PRL: zbiorowisko ciemnych, zacofanych ludzi, oddanych oddziaływaniu katolickiego księdza. Przykro mi - wiem ,ze takie bylo objasnienie w jednym z posiadanych przee mnie źrodel oficjalnie naukowych wydanych za czasu PRL(albo słownik wyrazow obcych albo encyklopedia) - Chciałem przytoczyć dokladnie- ale - niestety - nie wiem dlaczego - ani terminu "parafia", ani "parafialny" - ani nawet "parafiańszczyzna" w moich starych ksiązkach - nie odnalazłem. Dziwne: było i nie ma?
PS. W toku poszukiwania "utraconego objaśnienia" stwierdzilem jeszcze jedną rzecz bardzo dziwną: moja stara encyklpedia - podklejona dla reperacji w osimemdziesiątych latach specjalnym płótnem - jest podklejona tym samy płótnem - tylko... - maly szkopół: są w niej te strony, ktorych kiedyyś - w wyniku błędu w skladzie tomiska - nigdy nie było. - Uczynny "podmieniatiel" nie wiedzial o tym, aj a- wiem... - Schizofrenikiem bynajmniej nie jestem. - Tak więc - ani mojego egzemlarza encyklopedii - ani objaśnienia hasła. - Ślady dawniejszego - zatarte, ale - z pozostawieniem śladow...
Mam tak od - od lat... - Jak żyć? gdybym upirdliwie skladał skargi - rozważono by decyzję o przymusowym i zamkniętym leczeniu psychiatrycznym... - "- Jak żyć? - Panie Premierze." - pytał zrozpaczony producent żywności, po którejś z zywiołowych klęsk za rządów Premiera Tuska ( a może W. Cimoszewicz?.. - nie pamietam - ale pewien, ze nie - nie jestem). - Problem "rozwiązano"... - publicznie nazywając go... - "paprykarzem"...(jak lekko obśmianą - całkiem przyzwoitą - popularną konsrwę z rodowodem czasów Gierka i PRL.)

autor

Wiktor Bulski

Napisany: 2016-03-25 Dodano: 2020-04-25 11:48:59

Ten wiersz przeczytano 1217 razy

Oddanych głosów: 29

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie