Filozof

Jak to jest nic nie czuć
Mój szlachetny głazie
Gdy żal chce Cię rozkuć
Bijąc raz po razie

Jak być niewzruszonym
Kiedy Twoje ściany
Niszczy niestrudzony
Wiatr z łzami zmieszany

Jak to jest być chłodnym
Mistrzu mój z kamienia
Gdy miłości głodny
Stoisz w jej płomieniach
Żar nic Cię nie zmienia

Jak być obojętnym
Kiedy pośród głuszy
Grom bólu ciśnięty
Twoje ciało ruszy

Skąd w Tobie ta siła
I ta wytrzymałość
Choć tęsknota biła
Zachowałeś całość

Jakże Cię podziwiam
Twardość Twa jest wielka
Ja już się rozpływam
Taki los sopelka

Data powstania bliżej nieokreślona 2002-2005 Dla Kasi

autor

VenomPRO

Dodano: 2011-01-21 09:53:15

Ten wiersz przeczytano 1354 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie