Fraszka o sobie samym i miłosci...

Świat nie słyszał o michale poecie
Co mądry wcale nie jest, tylko o miłości plecie
Ani swych myśli opisać nie umie
Najlepiej by smutki utopił w rumie
Miłość to paskudna istota nie lada
Wlezie wszędzie na kształt węża, śliskiego gada
I tu początek się zaczyna wykładu
Treść dziwacznej bez spójności i ładu
Jak ja kochać mógłbym i która by mnie pokochała!?

Jam filozof nie byle jaki
Na pachnącej łące liczę maki

Po kałużach z radością skaczę
Na każe spotkanie spóźniać się raczę

Ulubione zajęcie: w gwiazdy patrzenie
Lecz kiedy oprzytomniejesz zejdziesz na ziemię

Ja w obłokach fruwam na błękitnym nieboskłonie
Ja pokazuje słońce gdy otwieram dłonie

Dwa razy wchodzę do tej samej rzeki
I sprawdzam czy geniusze rację mieli

Skrywam w sobie świat tajemny
Czy to dobrze czy wynik będzie ujemny

I sam się dziwię sobie, że kochać me serce potrafi
Lecz cóż z uczucia marzyciela, gdy do żadnej nie trafi

Na koniec epilog, morał to nie ma znaczenia
Wszystko to napisane dla jednego stwierdzenia

Pokochałbym każdą, która by mnie pokochała
Za to że kocha takiego brzydala.

autor

Danillo

Dodano: 2006-10-26 18:16:53

Ten wiersz przeczytano 1885 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie