Gadu gadu
Popatrz dziecko jak te lata szybko
biegną.
Jesień znowu złotą zgłoską pisze
wiersze.
A nam obu wciąż to samo błyszczy niebo,
choć ja tutaj, ty w błękitach dawno
jesteś.
Pajęczarki - znowu wierne obyczajom -
zawieszają pośród krzewów swe koronki.
Jarzębina sznur korali rozsypała.
W moich włosach teraz srebrny bywa
modnym.
Czas rozmowę nagle przerwał nam wpół
słowa,
kiedyś sobie wszystkie myśli dokończymy.
Krzew leszczyny kosz orzechów podarował.
Moje wnuczki garść uśmiechów ślą
niewinnych.
Popatrz kasztan swoją broszę tu
zostawił,
a ja zawsze swoje serce, żeby grzało.
Wiesz, że kocham - miłość przecież wszystko
zbawi,
chociaż mnie jest, takiej naszej, wciąż za
mało.
Komentarze (30)
:)
miłego dnia
Poruszający wiersz!
Pozdrawiam :)
Nie ma nic bardziej pięknego niż miłość do dzieci
Pozdrawiam
Wiersz poruszający serce.
Patrzę i się zachwycam
Sztuką jest utrzymać na sercu stałą temperaturę nawet
gdy zmieniają się pory roku.Pozdrawiam Magdo jak
zawsze profesjonalizm.Miłej nocy.
Pięknie, wzruszająco Magdo:)))
Gadu gadu jak w przysłowiu ..a dziad śliwki rwie .. i
o to chodzi ..
takie wiersze można czytać bez końca, jesteś dla mnie
niedościgłą Mistrzynią :-)
Pięknie, Madziu....
Wzruszający , romantyczny wiersz :)
serdeczności:)
pięknie
Wzruszający wiersz.
Uściski.
Gdy życie boli, powstają takie piękne wiersze.
Wzruszyłaś, bardzo.
Pozdrawiam.
Śliczny wiersz