Gajmembrana

A za miedzą pędzą osły
truchtem przez trakt gaju
kiedy dzieci już podrosły
witaj, nowy maju!

Miłostkowy, małościwy,
domorosły szpiegu!
Lśnią cekiny! W poprzek niwy
puszczasz się do biegu,

niedomknięci w szumnej celi
psubratom śpiewamy:
córki suknię diabli wzięli!
Cóż ponad nią mamy?

Osły pędzą tuż za miedzą
Bębnią w gajmembranę
A przed miedzą więźnie siedzą
Myśl dziergana w Kanę

Bałamutnie, ciut kłamliwie
marzą o gąsiorach;
a my na to: w sukni diwie
jak sercu w komorach!

Córka-diwa, niekochana
za to wdzięcznie wzięta
od północy aż do rana
pełza w mroku strzępach:

- Tato! Maju! Majny ojcze,
Tatusina jamo!
Albo chociaż ty, o, krojcze!
Co z sukienką tanią?

Osły z miedzy dukt-obłokiem
Wybiegły na niwę
I ujrzały oślim okiem
Bez sukienki diwę;

Ba! Nie tylko bez sukienki,
Lecz bez ojca także!
pośród maków, dwie panienki
w tym samym wywarze.

Wywar skruchy, wywar chęci
Tss! rozgrzane w parę
Para kłębi się i nęci
I obwieszcza karę,

Majny tatuś z dość dosadnie
urzędową miną
dyga niby dama; zgrabnie
żegna się z dziewczyną;

Nim się skończy opowiastka,
ktoś ją nagle przerwie;
tatuś tup, a w szloch niewiastka,
I się zacznie czerwiec.

autor

Mary Rose Hamilton.

Dodano: 2012-02-26 21:28:01

Ten wiersz przeczytano 396 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie