A gdyby tak...

Mała,
samotna,
zawstydzona,
schowała twarz w dłonie,
łzy spływały powoli po różanych policzkach,
rozpryskiwały się na szaroniebieskich kaflach robiąc niepotrzebny szum...

A gdyby tak inaczej mogło być...
Gdyby to nie łzy,
a tysiące motyli niosących radość
wykluły się z jej oczu,
siadałyby na kaflach przemieniając ich szarość w radosne odcienie tęczy,
w subtelnym tańcu przędły by sieć ze szczęścia nitek i nikt nie mógł by się z niej uwolnić...
Gdyby zamiast bólu,
serce wypełniało szczęście i promienialo na zasmuconą twarz,
nawet pełne łez oczy śmiały by się do nieba...
Gdyby zamiast samotności co daje o sobie znać każdego dnia,
każdej bezsennej nocy,
pojawił się sen o miłości co wypełni życie,
o przyjacielskiej dłoni, która przytuli do serca gdy tam w środku znowu coś zaboli...
Gdyby z ust zamiast krzyków i lamentów wypłynęła najpiękniejsza melodia,
kojąca strach i tak subtelnie uwodząca,
gdyby ukołysała do snu,
tak właśnie ta melodia...
Gdyby zamiast przypadkowego dotyku gdzieś w autobusie,
pojawił się szczery dotyk,
ciepły dotyk "opiekuńczej" dłoni...
Tak,takiej jak kiedyś,
tej która odgraniała z twarzy loczki,
wycierała łzy,
ta,która trzymała za rękę pierwszego dnia w przedszkolu...

Ale już nigdy nie będzie tak pięknie,
zmienił się świat,
zmieniła ona,
przestraszona i zalękniona
nie zaufa,
nie pokocha,
zakryje jedynie twarz i pozwoli łzą płynąć spokojnie,
przecież i tak nigdzie się nie spieszy-nie ma dokąd,
przecież i tak jej już nikt nie kocha....

autor

szajbuska17

Dodano: 2005-06-06 20:20:34

Ten wiersz przeczytano 413 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie