GODNOŚĆ

Wojtku w Twoim wierszu „Godność!”
mhmmmmmmmm ujęte zostały myśli tak że nie można tu
nic dodać i też odjąć... wyraziłeś się tak precyzyjnie
i dałeś takie porównania że czytający ten wiersz
odczuł też i swoją godność...którą czasami ktoś
zdeptał lub sprawił że ta godność podniosła się z
kolan...bardzo emocjonalny jest Twój wiersz
...bravo!!!!!!!...mimo takiego tematu jak zawsze ślę
swój uśmiech:)

godność, to jedna z niewielu rzeczy jake człowiek
próbuje ocalić, ale raz utracona, to nawet jak
pozbierasz jej okruchy nigdy już nie będzie tym czym
była.

Poczucie wolności i spełnienia, i po byle okruchy
człowiek mający swoją godność schylać się nie będzie,
jeśli mu ktoś uwłacza w zamian ofiarując nie wiem
nawet, jak wiele.

Co nas nie zabije, to wzmocni podobno... ale jak długo
można okruchy tylko zbierać? Wiersz wartościowy i
zapewne wiele trefleksji wywoła w czytających.

Okruchy też można zbierać godnie - tylko po co?

Tak w godności trzeba być ptakiem bo tak trzeba
zbierać okruchy Pięknie w wierszu bo godności żadne
tytuły nie zastąpią gdy nie masz stylu i twarzy Dobry
wiersz Brawo!

Tematyka wiersza zawarta wprost w tytule. Prawda jest
,ze godnosci unosi czlowieka ,gdzies ponad Ziemie.
Latwo jest wtedy przyjac surowy cios ,albo ciezar na
barki wziac. Godnosc pozwala zachowac tez twarz w
trudnych sytuacjach. Bardzo ladnie i obrazowo to
przedstawiles...lirycznie.Pozdrawiam

czym jest godnośc żebrząc o miłośc (tak jakoś mi się
nasunęło:))) piękny wiersz, głęboki, przremyślany,
nietuzinkowy :) super - pozdrawiam :)

Bardzo dobry, głęboki wiersz. Pozdrawiam.

Bardzo ciekawie przedstawiony temat godności. Okruchy
udaje się niekiedy pozbierać.