Gorycz Ostrości Widzenia
Słodki pocałunek,
dotyk Twych ust z obojętnością porannego
wiatru.
Miłe słówka,
echo wspominanej przeszłości.
Różowe okulary,
zaparowane szkiełka z rysami od łez.
Tańczące motyle nad łąką z chabrami,
a na ziemi armia karaluchów.
Malinowa sukienka,
wyblakłe płótno leżące na dnie szuflady.
Królowa pszczół,
dziś jedna z wielu robotnic.
Kobieta walcząca o uczucia,
nieproszony błazen,
który wkroczył do zakazanego królestwa
Dziękuję za uwagi, są dla mnie bardzo ważne.
autor
NieobecnaNiezapominajka
Dodano: 2010-01-30 11:52:34
Ten wiersz przeczytano 552 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (9)
Zapomiała pokraka, kiedy sama skomliła jak
sobaka....żegnam
Temat powiedziałabym, szkic do napisania wiersza,
dobry. Można z niego napisać całkiem dobry wiersz.W
tej formie raczej wierszem nie nazwałabym tego szkicu,
ale trochę pracy i na pewno się opłaci.Pozdrawiam.
Malinowa sukienka,
wyblakłe płótno leżące na dnie szuflady. / ten
tekst mnie zatrzymał jak czas zamknięty w szufladzie i
spowodował wyblaknięcie płótna.
Wspomnienia wymagają dopieszczenia.
Może warto tak ostro patrzyć w przyszłość, żeby potem
rozczarowanie nie było goryczą.
Piękne choć przykre porównania. Podoba mi się treść
wiersza.
Bardzo pouczające,pozdrowienia.
zgadza się pomysł dobry, forma już mnie...popracuj nad
tym tekstem bo warto a z pewnością wyhdzie z tego
dobry wiersz...pozdrawiam
Wiesz...pomysł miałaś dobry, ale gdyby ową wyliczankę
jakoś "skleić, zlepić"? Pzdr.
Ach-smutek mnie ogarnął,te różowe okulary to dar nieba
i piekła.Serdecznie pozdrawiam.