grawitacja

Interesujący wiersz, tak krótki, a tyle w nim
treści... i za każdym razem jak się go czyta, można w
nim znaleźć coś nowego... Bardzo mi się podoba!

Ostatnio słyszałem takie powiedzenie i coś w nim jest
- "jak spaść, to z wysokiego konia". Życie jest
piękne, podobnie jak Twój wiersz. Pozdrawiam :)

niezwykły :) życie przygniata człowieka do ziemi, ale
są szanse zmienić kierunek wbrew grawitacji - i to
jest optymistyczne :)

jeśli to możliwe zmiana kierunku czasami jest
wskazana...siła ciążenia, siła przyciagania...wszystko
może być realne

Przeczytałem z zaciekawieniem. Pozdrawiam:)

przerwać tan samotny lot, odbić się choć trochę w bok,
bratnią duszę odnaleźć i poszybować jak
najdalej,gdzieś gdzie czeka szczęście i gdzie dobrze
będzie...ładny i refleksyjny wiersz...pozdrawiam

Zamyśliłam się nad tym wierszem, nieraz trzeba zmienić
kierunek, pozdrawiam.

Bardzo ciekawie opisujesz samotność, można jeszcze
bardziej się uaktywnić i wyrwać się z tego stanu -
więcej świeżego powietrza...to dobry
kierunek...powodzenia

Zmieniając kierunek, w locie, nie ma się gwarancji, że
na właściwy. Bądźmy więc dobrej myśli. Dziękuję za
pamięć i pozdrawiam :)

Nie uciekniemy przed samotnością, ale możemy ją
przechytrzyć:)

Masz rację, odbiór wierszy jest bardzo indywidualny.
Piszesz tak, że należy się zatrzymać, pomyśleć i
odczuć… Niekoniecznie są to odczucia podobne do
Twoich, czasem są one nawet wprost przeciwne w
odbiorze… I dlatego tak lubię Cię czytać. Nic
nie jest wprost… tajemniczość pociąga i kusi.
Serdeczności :)

Grawitacja skazuje na twarde stąpanie po ziemi, a tu
chciałoby się pobujać w obłokach :)

Piękny, pozwala pomyśleć i przemyśleć - pozdrawiam :)

Samotny lot w przepaść ciszy...grawitacja
smutku....refleksyjny...pozdrawiam

W samotności słowa opadają ruchem jednostajnie
przyśpieszonym w pustkę, zmiana kierunku niesie
nadzieję. Pozdrawiam:)