Hej tam!

- Część 1 -

Hej tam! Po co człowiek rano wstaje?
Co dzień, a co noc mu daje?
Po co co dzień ciało myje?
Czy człek tylko po to żyje,
aby zaraz spocząć w grobie?

Hej tam! Czemu tylko myśl o sobie
w Twojej głowie pozostaje?
Co śmierć ludzi Tobie daje?
Po co człowiek w życie wchodzi?
Powiedz - czemu to dowodzi?
W imię czego tak obstajesz?
Co nam tak wielkiego dajesz?
Życie?
Miłość?
Innych ludzi?
To, że świat w nas podziw budzi?

Nie, to bzdury!
Kto tajemnic zburzy mury,
które sam nam zbudowałeś?
Co z wszechświatem, tym nad nami?
Czy będziemy kiedyś sami
mogli Śmierci wskazać chwilę?


- Część 2 -

Hej tam! Czemu ciągle się ukrywasz?
Jakim cudem grzechy zmywasz?
Co ma dla nas za znaczenie
śmierć na wojnie, to pieprzenie
o zbawiennej Twojej mocy,
dobrych stróżów do pomocy?

Hej tam! Jak mam czyny Twe zrozumieć,
które niszczą; jak mam umieć
kochać wrogów, którzy złego są przyczyną?
Jak wybaczyć mam ich winom?
Po co zsyłasz ból na ludzi?
Czy to w nas ma podziw budzić?
Czemu cierpią wciąż niewinni?
Co uczynisz z tym co inni
wyrządzili ludzkiej rasie?
I co z tymi, którzy w kasie
wciąż pływają, wciąż szczęśliwi?
Dziwisz się, że mnie to dziwi?
Jaki dowód na to dałeś,
że Ty świat ten zbudowałeś?
Czemu dajesz pod wątpliwość
Twe istnienie; czy to chciwość
wiedzy, która skarbem jest ogromnym?
Czy też pragniesz, aby człowiek po kres życia był ułomnym?

Po co wojna jest na świecie?
Kto jej pragnie, kto pożąda?
Wojna Śmierci warkocz plecie!
Któż ją kocha, któż w nią wgląda?


- Część 3 (Wybacz Boże) -

Hej tam, Proroku! Ojcze jedyny!
Zrozum me troski i trosk mych przyczyny.
Wybacz te słowa, przebacz me grzechy,
niech wersy następne choć trochę pociechy
złożą w Twym sercu, niech mnie ocalą
przed potępieniem, me serce z Twym scalą.
Przepraszam!

Kocham Ciebie, kocham Boże,
moja dusza żyć nie może,
kiedy nie ma przy niej Ciebie
- bądź pochwalon Królu w Niebie.

Chociaż wiem, żeś winien wojny
i choć wiem, że czas spokojny
zakłóciłeś Zło zsyłając
i przeklęte bomby dając;
chociaż wiem, żeś dał choroby,
zamiast ojca mi demona
i żeś stworzył złe osoby
- dałeś wybór: która strona
każdy z nas zadecyduje,
każdy pomnik swój zbuduje:
jedni piękny, duży, trwały;
drudzy brzydki, kruchy, mały.

Jaki ja w Twych oczach stworzę?
Kocham Ciebie, kocham Boże.

autor

Crimsoner

Dodano: 2008-05-11 16:54:36

Ten wiersz przeczytano 672 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Wrogi Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie