I. O wenie do życia

Za dni szarych tracę siły,
drążę swą niedoskonałość,
gdy jej nie ma, spadam w małość,
gubię się w sprawach zawiłych.

Kiedy wraca, ducha wlewa,
pełnię żaru rozdmuchuje,
wtem się panem czynu czuję,
do słońca się pnę jak drzewa.

Czy zatem nie obojętnie,
gdybym stale, choć przeciętnie,
miast przez zryw swój żywot pisał?

To, co daje posiąść trony,
mym przekleństwem z drugiej strony,
gorzka to kontrastu misa.

Z takiego mojego małego cyklu pt. "Męskie rozmowy" ;) z pozdrowieniami dla Ostrego :P

autor

Sigul

Napisany: 2006-12-05 Dodano: 2006-12-06 10:18:46

Ten wiersz przeczytano 423 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie