Idę po siebie
Po główkach róż czerwonych kroczę
Stąpam po kolcach wciąż zielonych
Nie pomaga, że suknię unoszę wysoko
I wypatruję ostrych wzgórz
Stopy me broczą krwią
Już ciemniejącą za mną
A przede mną wciąż daleka droga
Jak ja dojdę do końca...
Ale zaciskam mocno zęby
Zapominam o bólu
I idę
Idę po siebie
autor
Camomille
Dodano: 2008-03-25 18:20:10
Ten wiersz przeczytano 447 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
stworzyłaś klimat tak nieoceniony ze oczyma wyobraźni
widziałam każdy wers tego wiersza. może jest troszkę
zbyt prosty w formie i mniej oryginalny, ale jednego
nie można zarzucić: przekaz jest idealny.