Inga

Inga

Długo cię nie było, cierpliwie czekałam,
nagle sobie dzisiaj przypomniałeś o mnie,
dziesiątki bochenków chleba rozkrajałam,
lepiej chleby liczyć niż dni i tygodnie.

Wejdź proszę, nie pytaj, co robiłam sama,
dawno nie widziałam tak zmęczonej twarzy,
w oknie cię czekałam od samego rana,
zaraz nam herbaty gorącej zaparzę.

Mówisz, że mnie wolisz gorąco całować,
przestań i płaszcz zdejmij, powieś na wieszaku,
możesz się na chwilę przecież pohamować,
idę już do kuchni, zostaw, dajże spokój.

Deszcz zaczyna padać i stuka po szybach,
czuję jak mi serce w rytmie deszczu bije,
filiżankę stłukłam, to na szczęście chyba,
trzęsę się i płaczę, wiatr za oknem wyje.

Zaraz na stoliku podam ci herbatę,
z cukrem bez cytryny, przecież wiem, pamiętam,
mówisz, że od dawna nie piłeś już takiej,
nasza ceremonia jest po prostu święta.

Proszę opowiadaj, gdzie i co robiłeś,
pewnie objechałeś znowu kawał świata,
powiedz skąd przyjeżdżasz, gdzie byłeś, jak żyłeś,
nie widziałam ciebie prawie że dwa lata.

Ach, zmęczony jesteś po długiej podróży,
zaraz ci pościelę miejsce na tapczanie,
widzę, że rozmowa dobrze ci nie służy,
zostawmy na wieczór to nasze gadanie.

Zasnąłeś tak szybko, jestem zaskoczona,
siedzę blisko obok i ci się przyglądam,
usta rozchylone, twarz nieogolona,
zmyję z ciebie przeszłość, miłośc jest jak woda.

Zakupy zrobiłam, w lodówce jest wszystko,
to, co bardzo lubisz, ser, sałata, wino,
a wieczorem razem bedziemy tak blisko,
że uczucia nasze ze łzami popłyną.

12.6.2013/ Solingen / Autor: Grazyna Pawlas

autor

winter

Napisany: 2013-06-12 Dodano: 2013-07-16 21:56:11

Ten wiersz przeczytano 1081 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie