jądro absurdu lub przyczyny...

w domu hymny grali. na orkiestrę i dłonie -
pacierze składane po północy - czekanie z ciepłem,
przenoszonym nieuchwytnie dotykiem. po plecach.

młode z gniazda. piskiem w poduszkę.
chrzciły imiona, wypowiadane cichutko. w sekrecie,
przez szpary w drzwiach, dobiegały spóźnione kroki.
chwiejne dźwięki zegara, wybiły kość z drżącego barku -
szkło w mahoniu. (po kieliszkach i literatkach)
niesione resztki z głosu. rezonans,

z rzeczy niedokończonych. tych grudniowych
stóp po śniegu. przyszedł sąsiad i robił za świadka.
tłumacząc spojrzenia mężczyzn, odbite w siatkówkach.

inny zapalił żarówkę. wężowo wpełzając oddechem.
obcy zapach samca. sterylny, do granic fizycznego bólu.
- bękartem, bydłem, w końcu żywcem,
na stosie poskładanych do perfekcji rzeczy,
wiszące krawaty. kochankowie - wisielce, po szafach.

wędrówka krwi po ścianie, zamknięte oczy.
santa maria z obrazu, na trzy pary rąk -
grała modlitwę dela rosa. pierwsze skrzypce.

zdjęcia, obdukcji siedmiolatków. z wokandy,
taniec z nożami. kroili precyzyjnie ciszą - nienawiść.
by nie spłoszyć ciemności,

- szeptam.

autor

Kornelius

Dodano: 2010-02-24 00:30:15

Ten wiersz przeczytano 502 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Bez rymów Klimat Wrogi Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie