*Jak ptak, któremu ktoś niebo...

Czasami czuję się tak, przez Ciebie i cały świat...

Czasami bywa, ze wznoszę się do góry,
W euforii szczęścia,
Jak orzeł szybuję pod chmurami,
Los potrafi, jednak szybko postawić mnie na ziemię,
W tedy zlatuję, szybko....
Jak postrzelony ptak.
I spadam, spadam...
Potem leże na zimnym betonie,
Dociera do mnie rzeczywistość świata,
Szary świat i pełno wad...
Kłębi się we mnie wiele uczuć...
Mam ochotę się poddać, ale...
Nigdy się nie poddam!
Znowu nabieram sił,
Już bardziej osłabiona...
I znowu szybuję, w euforii szczęścia!!
To jest to dlaczego żyję!!
Te momenty sprawiają, ze pragnę wstać!
A później znowu spaść...
Jestem jak Syzyf,
Któremu cierpienie przypisał Bóg.

Iskierka nadziei wciąż się tli... Jutro może już być inaczej...

autor

baczus

Napisany: 2007-10-04 Dodano: 2007-10-04 19:49:11

Ten wiersz przeczytano 479 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Nieregularny Klimat Dramatyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie