Jak to się stało (...)
błagam.... wiersz jest całkowicie wymyślony !!! nie odnosi sie do nieczego ani tym bardziej do mojej sytuacji życiowej... więc proszę bez jakiś niemądrych uwag...
Jak to się stało że
Ciebie mam i jakby
tego było mało
to coś ze mną nie-tak
gdy prosisz tak rano
i patrzę w twe ślepia
tak mało cię znam a...
kochasz tak bardzo ?
że... pragniesz...
patrzeć... jak zdycham ?!
jak podrzynam swe gardło ?!
Suko ja krwawię...
nie pytaj jak to się stało
bawiłem się wczoraj
żyletką nad wanną
wczoraj nad wanną
coś mną szarpnęło
o proszę...
jak te sznyty na ręce
rozdrapuję
gdy patrzysz w me serce
ja leżę i krwawię...
o proszę... stój tak dalej!
nie podchodź
tak ci do twarzy
z tym żalem
aż mnie przerażasz
ty... (...)
o proszę... kolejny krok w tył...
gdy leżę i krwawię
teraz ja cię przerażam ?!
odwracasz wzrok...
"jak mam kochać
ten ciepły głos
i serce co
tak mnie pragnie... ?
przecież go nie ma!"
byłem jak piękna lalka za lśniącym oknem
której nie można dotknąć
ani choćby nawet spojrzeć...
teraz ci dobrze ?
(...)
okno nie miało krat
było nawet bez szyb...
Paweł Rymarz
Komentarze (1)
Ten wiersz jest prawdą! Tak mało mnie znasz a ja tak
bardzo cię kocham? Wystarczy chwila by pokochać bez
pamięci-choć nie w chwilę cię pokochałam.Miałam nie
podchodzić do Ciebie?Trzeba było powiedzieć.