jatka

Pewnie to jest tak, że ze sobą tak jak i z ludźmi nie
potrafimy dojść do porozumienia. We śnie wszystko się
rozpada, ale jest też szansa na połączenie. Strasznie
zaprowadziłaś porządek:) Wyzwolenie energii czy
zapaść? Wszyscy walczą. Ty walczysz. Walka powinna być
o wolność. To była walka o ciszę nocną :) A księżyc,
ten żandarm, spodobał mi się. Ja myślę, że on ma
trochę nieczyste sumienie. Przecież wywołał to
zamieszanie. Dziękuje za komentarz :)

Świetny, jak zwykle. Czytać i czytać można...

..Twój ,przepraszam ,klawiatura

Witaj...każdy ój wiersz zaskakuje,tyle w nim
przemyśleń ciekawie i intrygująco ukryte
metaforami,trzeba wyobraźnią widzieć Twój świat i jak
Ty go spostrzegasz,pozdrawiam miłego popołudnia

nocni goście
którzy
nie chcieli rozmawiać ....... Też ich znam.

dziwna to była noc - oczułem ciarki kiedy czytam
- nie wytrzymałam
wstałam z łóżka
poszłam po siekierę
której przecież nigdy nie miałam...świadek księzyc
zniknął ....brawo....

a na diabła tacy goście... Marto, dziś krwawo,
mrocznie, z dreszczem... czyli jak zawsze świetnie :-)

Ksiezyc zna wszystkie ludzkie tajemnice i tylko
lekko sie usmiecha.
Pozdrawiam cieplutko.

księżyc, podstarzały żandarm
świecił przez cały czas latarką i wszystko widział
ale nic z tego nie zrozumiał,Fantastyczna zwrotka,
błyskotliwie przedstawiona sytuacja odczucia jak po
bitwie :))po której powoli dochodzi się do
siebie:)dominuje gorzko mroczny klimat

No to niezła "jatka" martomarto z samego rana:)
Czyta się fajnie, szybko i z ciekawością co dalej, co
dalej... Puenta zaskoczyła
Pozdróweczka i dużo słoneczka:)

Wiersz, o klimacie Mrocznym, ale nawet nie wiesz, ile
dalas mi usmiechu, dobra ta "jatka" :))
Pozdrawiam