JEMIOŁA

Wiem, że wiesz,
że tęsknota nie przychodzi z nikąd,
zwożę ją z pola,
wysypuje z plecaka obłe kamyki,
zamknięte ostatnim spojrzeniem niezapominajki,
rozkładam na stole kryształy rosy z wtopionym łukiem słonecznym,
układam w bukiety rdzawe trawy,
rude piórka bażanta,
skrawki kory

rozpraw się z tą tęsknotą,
bo żywi się smutkiem, bólem
osamotnieniem
niczym jemioła


przeszłe daty mają wesołe twarze,
koloryt,
potencjał słów,
melodie,
obrazy
- robione cyfrówką

dziś -
- "Do domu wracasz",
piasek ciśnie pod powiekami,
myślałam wystarczy napisać dobry wiersz
a świat stanie się lepszy
ale nie,
czas jest nieodwracalny razem z swoimi czynami.

"Ulewa ze słonecznika
pryskają krople
jak pestki".

z wiersza BURZA Jerzego Harasymowicza.

autor

HANA

Dodano: 2011-12-23 12:35:11

Ten wiersz przeczytano 498 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie